beschikkelijk

BESCHIKKING

Ik
De architectuur
Waartegen ik niets heb in te brengen
Breng voort
Mijn idee van architectuur

Het schepsel
Neemt het scheppen zelf ter hand
Maakt zich scheppend los
Van de schepping die al vaststaat

Het schepsel schept zich
Een nieuw evenbeeld
Het maakt en
Het maakt de schepping op

Als een opstand tegen
Het gegeven dat hij zelf is

Hij schept om te verwerpen
Hij schept als
Een teken van

Een onaanvaardbaar

BESCHIKKING

Ik ben
Het bouw- en sloop-
Werk van anderen

Ik ben
Het samenspel van genen
En organen
De al- of niet volmaakte afspraak
Tussen chromosomen

Ik besta
Uit communicatie
De verbindingen van zenuwdraden

En alle muziek die ik maak
Is geënt op de muziek in mij
De compositie die ik ben

De compositie die ik leef

 

PUUR

Om alle naakte vrouwen
Moet ik huilen

Ik zie
De onschuld
Die zij verlieten
Om hun natuur te volgen

Om
Alle naakte vrouwen
Huil
Ik

Omdat ik het kruis zie
Dat zij dragen

Mannen dienen
Mannen baren
Mannen behagen

 

 

Ik zag een reiger te water gaan
Ik zag een reiger
De aandacht vestigen op het water
Het blanke papier
Waarin de reiger zijn gestalte doopte
Het blanke papier
Waarmee de reiger zich omsloeg

De reiger wikkelde zich
In hemel en aarde
En hemel en aarde
Waren even bewogen, even beroerd
Door deze trilling van poëzie

Het was de reiger
Die hemel en aarde
Op het lijf was geschreven
Het was de reiger
Die de rust van de morgenstond
Met een vleugelslag schond

Het was de reiger
Die als een druppel
Een mooie zich reiger verbeeldende druppel
Neerviel uit de hemel

Een kleine schilfer wolk
Een kleine letter engel
Het was de reiger die ik engel dacht
Die een ver verleden terugbracht op aarde
Een kind geboren in een stal
Een kind geboren uit het heelal

 

 

De ene muis
Tegen de andere:

“Hoe gaat het met jou”

De andere muis
Tegen de ene

“Oh, ik mag niet knagen”

 

 

gedachten, muizen
kinderen, helikopers, cv ketels

ze worden aan elkaar gelijk
op het moment
dat ze me wakkerhouden

ze zijn
klaarblijkelijk allen
uiteindelijk allen van
hetzelfde materiaal: geluid

ze vinden elkaar
in de gedeelde haat
tegen mijn slaap

zij zijn
van eenzelfde onbewuste
doelbewustheid

zoals stoffen
welhaast volmaakt samenvallen

in een explosie

 

 

tijd, gedraag je

na honderdtachtig seconden moeten
er drie minuten om zijn

ik wil dat jij je beweegt
in een rechte lijn
van dood naar geboorte
van oorlog naar vrede
van haver tot gort

tijd, vort vort vort
wijk niet af
zorg dat het altijd later wordt
wees tijd, tijd
laat het niet gebeuren
dat we plots een plaats aanwijzen
als er iemand naar het exacte tijdstip vraagt
zeg niet : het is Eindhoven
als het acht uur moet zijn

hoewel
als je zegt Eindhoven
dan weet je eigenlijk wel
hoe laat het is

 

 

 

 

wakker zijn
het pure resultaat
van slapeloosheid

geen dromen
door mijn ramen zien
noch
dat wat mij doet dromen

wakker zijn
en zien
dat bomen bomen zijn als mij
wakker zijn en helder
en zonder poëzij

wakker en de vogel doelloos volgen
in zijn vlucht
tot hij uit het zicht verdwijnt
en buiten zicht ergens neerstrijkt
ergens sterft

wakker zijn
en de dingen voor kennisgeving aannemen
wakker zijn
dood zijn

 

 

Het leven
Heeft geen vorm

Het leven
Heeft de vorm van
Vijf letters

De naam
Is
De vorm

 

 

Bandenplakken buiten
Overal wind
Ik voel niet
Waar het lek zet

 

 

Kijken
In de hoogte

De vogel volgend
Tot in

De vogelte

De vogel bespeuren
In

Het eigen wezen
Dat het zijn is

 

 

waarom
staan ze zo stil

de sterren

ze weten:

stilstaan is
blijven

wie niet weg is
wordt gezien

 

 

kleine minieme bewegingen
in de nacht
dansjes op de vierkante centimeter
gepriegel

en dat noemt men dan:
eigenheid

dat kleine
dat zo kenmerkend is
elke letter
noodgedwongen neergeschreven

het woord
dat zo groot had kunnen blijven
boven de schrijver zwevend

geen wonder
dat er mensen sterven
de mensen die de misdaad begaan om
zich de grootheid van het woord
toe te eigenen

hun naam schrijven
met veel omhaal

elk woord weer
hun naam schrijven

 

 

India
Daar gaan we het zoeken
Maar
We waren er niet

We waren het niet

We werden
Een India verder

Een India ander

 

 

Gras
Zo hoog gezongen
Een picknickmandje

Alles
Raakt aan elkaar
Van geluk

Het is zo
Een zomerdag

Zulk een zomerdag

 

 

bericht
de hond loopt

het is donker
als ik dit schrijf

het is te donker
om de noodzaak te zien

het is geen nieuws

toch werd ik wakker
om dit neer te schrijven

de hond noopt me
om dit neer te schrijven

enkel om het ritme
enkel om het naakte feit

de behoefte om
iets werkelijk simpels mee te delen
de hond
de algemene hond
de hond der honden

de hond der honderden
een hond uit honderden

het kleine wonder van
feit en naam

dat ik dit nog noemen mag
dat ik mij dit nog mag herinneren

de hond
dat iedereen zich dit herinnert
dit onschuldig feit
op 11 september

 

 

 

deze vakantie
ga ik nergens heen

ik reis niet
maar ik verander

ik reis niet
maar ik ruim mijn huis op

ik reis niet
maar ik word ouder
ander

ik word
voor elke reiziger
buitenlander

 

 

 

ik kwam hem tegen
maar ik heb hem niet ontmoet

hij was tegen
en kwam mij niet tegemoet

handen
bleven zijn handen

ogen
werden nooit
onze ogen

ik bleef hem vrezen
ik bleef hem verliezen

 

 

ik ben een man
jij bent een vrouw

we waren nog niet samen
man en vrouw

het wachten is nog steeds op
die ene daad
waarin de ene in de ander overgaat

we waren nog niet samen
we dragen onze namen

nog apart

 

 

Ik joeg
Mijn jeugd na

De
Aan arbeid
Plicht en lijden
Afgestane jaren

Ik besloot
In extase
Nooit meer
Zo oud te worden
Als toen

Toen ik nog jong was
Maar geen jeugd had

 

 

Ik bel om de afstand tussen ons te meten
Om te weten te komen
Hoe ver jij staat van mij of hoe dichtbij
Ik bel om te kunnen zeggen
Ik bel nog wel
Of
Ik bel niet meer
Ik bel om te weten
Hoe ver ik kan gaan
Hoe dichtbij ik mag komen

 

 

STATION ANTWERPEN

Zijn de stalen pilaren fonteinen

Het
Opgegravene gesmoltene vervomde gestolde
Dat opspuit uit aarde
Om treinen te overkoepelen
Droog te houden en schaduw te geven
IJzer delven
En erts storten
In hemelse gewelven

De traagheid waarmee alles vordert vergeten
Het geweld van de bouwers verstomd
Opgelost in deze ene grote straal van staal
Fontein

Dit werkkristal dat energie uitstraalt
Nog altijd bruist het staal
Vind ik de uitbundige muziek van ontstaan
Terug in de vorm

Lees ik het bladmuziek van kracht

 

 

VALENTIJNSDAG

Ik kwam mijn kamer binnen

Daar stond op tafel
Een vol glas, een leeg glas
En een fles Tokaj
Half leeg, half vol

Daar lag een brief
Met daarin de woorden
“Ich liebe dich”

We dronken gescheiden van elkaar
Onze glazen
Jij op vrijdagavond
Ik op zaterdagavond

De glazen
Beiden door jou ingeschonken

We hebben niet getoast

Jij hebt de brief geschreven
Ik heb de brief gelezen

Geen mooiere woorden
Dan deze woorden
Bij deze wijn

Een “Ich liebe dich”
Om dronken van te worden