Al die wijzen
Die me wijzen op
Hoe verkeerd ik leef
Al die wijzen
Die me vertellen
Hoe onoosters het westen is
Hen zeg ik
Het enige leven
Is
Het verkeerde leven
—
ijs sterft uit
we gaan
voor echte winters
naar Mars
onze wellustige planeet
wordt heet
tussen twee tegenpolen
die elkaar vernietigend begeren
fossielen
van de kou
bewaren we in vrieskisten
in nevels van freongas
in nevels van Avalon
—
dit is
een kijken
zonder
bewust
te willen
zien
zonder
bewust
het is
de ogen
opslaan
zonder
de blik
te richten
het is meer een wachten
om
tot iets te komen
tot iets
te worden aangetrokken
—
ik praat
haper
word onzeker
verwacht
in de interval
een aanval
de ruimte
tussen de woorden
bevat
afgrond
—
vogels vliegen
om
aan het beeld
van vogels
te voldoen
ik ben te gewend
aan het beeld van vogels
om
echt nog vogels
te kunnen zien
zoals
voorbijgangers
mensen zijn
maar allereerst
voorbijgangers
—
een jongetje
speelt
jojo
een jongetje
en de jojo
maakt een sprongetje
hij klimt in
en uit het touw
een jongetje
de jongen
speelt
jojo
is
in
touw
jojo
en jongetje
jonge
jonge
jojo
—
fotograferen
het is de kunst
van het reizen
en ergens neerstrijken
zien
dat de wereld er is
als beeld
een foto waard
—
alles
vervangen
door
1 woord
teruggaan
naar
het woord
het ene
aan
het woord
—
aardappel
1 aardappel
die telt
als
je eet
één
eet
—
vallen
ofwel
hard
dat valt
—
ik schrijf
zo langzaam als
het stilstaan
doe stilstaan
elk woord
elk woord
telt
een regel
bijna
elk woord
—
een tweede keer
ben ik minder
dan de eerste
ik groei niet
maar krimp
tot onvolledigheid
—
het leven
heeft geen zin
(althans
geen zichtbare)
maar
het leven heeft
wel
vorm
—
het ding is gevraagd
om stil te zitten
poseer
en word
bezit
—
ajax- blauw wit
de namen
spelen tegen elkaar
met cijfers als uitkomst
een streepgetal
een streefgetal
voetbal
dat zwart uitslaat
de namen
genoemd
genomen voor lief
—
al
gaande zie ik
het vergaan
ik zie het aan
zonder het te verstaan
ik moet het laten
het vergaan
ik kan het alleen maar haten
—
negen
ik noem een cijfer
dat volgt op de acht
een cijfer dat niet lacht
er is een eeuwigheid geweest
en verkracht
de hemels zijn geplunderd
de goden zijn gedood
er is bloedrood
dat ons wacht
—
gaan
naar een onverder
het nuuste van
het nu
kerntijd
waar
tijd een woord is
wanneerloos
—
een wiel op een tafel
het zinloze van de vorm
voor
de vorm
het wiel
op de tafel
de vorm
van een wiel
de vorm
van een tafel
de vorm
van
een tafelwiel
een cirkelzaag misschien
die
de tijd doormidden-
rijdt
—
nergens anders in
geïnteresseerd
dan
in
de eigen schepping
—
water stroomt
naar
elk willekeurig punt
—
on-
berispelijke
ver-
langens
—
verwijt
het verlangen
verlangen
te zijn
verwijt het
zijn blindheid
voor de eigen kortstondigheid
verwijt het
de doofheid
voor de waarschuwende stem van de rede
verlangens
ze zijn zo schuldig aan de wereld
ze zijn zo schuldig aan het nu
—
het werk
het ligt stil
het ligt geruisloos opgestapeld
in de vorm van
stenen
zand
geen hand beroert dit alles
een hand heeft zich uit dit alles teruggetrokken
—
de vorm
die er is
is dat
de vorm
die je had verwacht
de vorm
die
je had
—
ik kijk door de verrekijker
ik denk dat ik een foto maak
ik denk dat ik het vastleg
ik denk dat ik het kan onthouden
ik denk dat ik kijk
ik denk dus ik kijk
ik draag een verrekijker om mijn nek
een verrekijker herinnert mij aan een camera
waar zit het knopje
wanneer flitst de flits
ik kijk door de verrekijker
ik denk te filmen
maar ik zoom alleen maar in
—
verrekijker
ik breng het grote
dichterbij
ik breng het grote
groot
ik voed het grote op
tot
zijn waarachtigheid
—
Ik kijk
Ik zie
Ik schilder mee
Ik voel
De vorm van wolken
In de wind
Mijn ervaren
Is boetseren
—
mijn stem
niet horen
maar
wat ik zeg
de trilling van
het geschrevene
—
alsof er iets staat
te gebeuren
het later draalt nog
het lot stamelt
zoekt nog woorden
zoekt nog beelden
het heeft nog geen naam
voor het gruwelijke
alsof er iets staat te gebeuren
zo wachten de schepen
in de haven
zo staan de paarden
op stal
misschien
is het wachten wel
het gruwelijkst van alles
—
die ene nacht met jou
die ik onvergetelijk acht
ik moet er steeds aan denken
niet dat ik hem mij herinner
maar jij herinnert mij eraan
ik weet niet
wat voor nachten
er zullen volgen op
die ene nacht
ik weet alleen
dat ik 56 ben
en de nachten ken
ik weet
dat jij het mooist bent
het meest dichtbij bent
die ene ene nacht
die ene nacht
die ik voor me zie
als ik je zie
die en nacht
die voorlopig
de enige nacht is
ik zie jou
en kan niet verder kijken dan
die ene “ one night with you”
—
Andere woorden
Dan
Woorden
Andere woorden
Voor het woord
Woord
Er zijn
Geen andere
Woorden
Er is
Geen ander
Vlees
—
Wakker
In een huis zonder goden
Met de kleren over de stoel
De schoenen onder de tafel
En de sterren aan de hemel
En de vragen in mijn hoofd
Vragen
Misschien wel goddelijke vragen
Kinderlijke vragen
Vragen naar de tijd
Vragen om de eeuwigheid
—
Thuis met de tv uit
Zonder krant is er geen wereld
Er zijn vogels in de tuin
De eerste bloemen komen uit
Ik moet het huis nog uit
En groot worden en sterk en moe
Ik moet de ander nog tegenkomen
Die van deze wereld is
Ik zie de zon door mijn kamerraam
De sterren door het dakraam
En ik denk
Overal ter wereld
Is er een huis
Als dit huis
Een huis
Om thuis te zijn
Een huis om thuis te komen
Uit de thuisloze wereld
—
ARTEMIS
Het noemen van de naam
Is de doem van de naam
Een naam
Als een steen
Ligt hij op je
Je wilt hem maken
Tot een diamant
Je wilt water uit hem slaan
Maar hij verplettert je
Als je niet tijdig
Onder je naam uitkomt
Een andere naam
Aanneemt
–
BEKLEMMING
In
Mijn leven komend
Kom je
In mijn angst
Jij
Bron van vreugde
Bron van liefde
Spring
Spuit
Stuiter
Jij
Leven
Levend levende
Jij komt
In al wat leeft
Mijn menselijke geest
Mijn menselijke
Natuur
Mijn water
Mijn vuur
—
België
Daar wonen Belgen
Gebelgde en gebelde Belgen
In een huis woont een mens
In een land een volk
België
Een land met een naamplaatje
Op het voorhoofd
Een land waar men Belgisch hoort
Te spreken
Je kunt in België wonen
Het kan
Het kan ook niet
Er zijn mensen die in België wonen
Dat zijn Belgen
Ja
Je wordt Belg
Je bent Belg
Als je in België woont
Zo eenvoudig is het
Toch?
—
Ik weet
Wat de woorden verbergen
Nee
Eerder
Weet ik
Wat ze verhinderen
—
Bibliotheekliedje
Ik heb griep
In de bieb
Dichterskoorts
Plankenkoorts
Enzovoorts
Ik heb griep in de bieb
Spierpijn
Hartenpijn
Marsepein
Ik heb griep
In de bieb
Met overal romans
En nergens
Een romance
Ik heb griep in de bieb
Ik ijl en hallucineer
En ken mijn eigen naam niet meer!!
Heet ik nu Willem of Anne?
Is Napoleon naar Venlo of Helena verbannen?
Ik heb griep
In de bieb
Huiduitslag
Vlinderslag
En van de slag
Ik heb griep in de bieb
Verlegen belegen
Volkomen ongelegen
Ik heb griep
In de bieb
Ik kan niet schrijven op bevel
Zit niet lekker in mijn vel
Verrek!? Nu kan ik het toch wel!
Lang leve de griep in de bieb
—
Bijna
Ben je
Weer hier
Bijna
Zie ik
Je weer
Op het station
Om kwart voor een
Op de overloop
Om kwart voor negen
Tijden
Lijken terug te keren
En ook jij
Bijna
Ben je hier
Ook al
Ben je
Eigenlijk
Niet weggeweest
De tijd
Heeft in feite
Stilgestaan
Stil
Als jouw beeld
Op het station
Is het
Kwart voor een gebleven
Op de overloop
Is het nog steeds
Kwart voor negen
—
In mijn hoofd is het
Leeg van stilte
Niets heeft er werkelijk
Een naam
Alles heeft er
Een naamloze gelijkheid
Het is middag
En ik ben thuis
Alleen
Zonder werkelijke opdracht
Ik voel zelfs
Het alleen zijn niet
Ik voer het alleen zijn uit
Het is middag
En ik weet niet eens hoe laat
Het is vrede
Ik leg alle wapens neer
Het is vrede
In het toekomstloze nu
—
Alleen thuis
In de onverantwoordelijkheid
Van het ongeboren zijn
Ik weet niet
Wie mijn vader of mijn moeder zijn
Ze ontkennen zich
Door niet langer constant bij mij te zijn
Misschien zijn ze er zelfs niet
Waar is de liefde
Die mij verwekte
Die liefde
Die wil ik als ouders
—
Lichaam
Deze vreemdheid
Woord is naam
Aan-
Raking ligt er
Ten grondslag
Aan
Aanraking vormt
De grondslag
Voor
Het voortbestaan
Lichaam
Jouw lichaam
En mijn
Verhoogde hartslag
—
De aandacht
Blijft niet gericht
Op het potlood
En daardoor
Zal het verloren
Raken
Hoe kan ook
Een potlood zonder handen
De aandacht
Vasthouden
—
De ander
Die ik
Hier
Ben
Op deze eigen kamer
Daar
Voor mezelf
Daar
In het nu
Onvoorbereid
Op morgen
De ander
Die ik
Dan
Zal zijn
Voor mezelf
Ik
Die andere
Ander
—
hoe je imago je schaadt
hoe gedaante je schaduw wordt
hoe jij je met je eigen leegte omringt
hoe jij je verbeten verbuitent
—
kies je
voor je positie
dan kies je
voor jouw manier van sterven
—
GEVANGENE
de naam van mijn familie
is mijn bekentenis
ik kies mijn celgenoten als familie
en dood als mijn loopbaan
mijn enige familie
is de leugen
dat ik het heb gedaan
—
woorden
om
te gebruiken
ik
woorden
om
weg te laten
—
hoe maak je
leeg-
te
hoe
maak je
leeg
er is
geen waarom
in
de leegte
enkel
een hoe
nergens
meer
nergens
meer
naar
toe
—
het weinige
dat
over is
van
het vele
—
tijd
is het enige
dat zich uitbreidt
tijd
is enig in zijn soort
—
het schrijven
dat van
alles de uitdrukking is
ik druk het schrijven uit
—
ik
ik
ik
ik ik ik
ik
ik ik ik ik
ja
het moet eruit
—
dit halfgevecht dit
schijngevecht
dat
het denken is
bloed
dat stroomt
en denkt
dat
het vloeit
—
we hebben over je gepraat
ik kan niet met je praten
ik kan niet meer
met je praten nu
ik kan niet praten met
een onderwerp van gesprek
—
ik kijk in de spiegel
ik maak me niet op
integendeel
ik bewonder mijn uniekheid
—
het meisje
waarmee
ik dans
is dat
het meisje
waarmee
ik leef
—
de woorden
zelf
klinken
zonder
schrijver
te lezen
zijn ze
te zijn
—
ik weet
het leven
is
vorm
voor mij
ik leef
voor
de vorm
—
gedichten
in een mooi boekje bijeen
een boekje
om weg te leggen
een boekje om te verzamelen
een boekje
om heel even in te kijken
—
hier
waar het verschijnt
het nu
als woord
dit keer
hier
het vele
vele nu
zoveel nu
is hier
zoveel
nu is hier
dat
—
opa
roept
mijn kleinzoon
ik kijk
niet
op
ik ben
er
niet
het woord
komt zomaar
een woord
dat bij hem op komt
in hem
opkomt
ik
kom niet
nog niet
—
in
een keer
is het er
dan
is het er
ook
—
het woord
dat veronderstelt
dat het beeld
iets vertelt
het beeld
beeldt echter
uit
—
ARS POETICA
Ik spreek
De leegte toe
Uit noodzaak
Uit gewoonte
Met gebruik van
De gewoonste woorden
Met de weinige woorden
Die zich aandienen
Tevreden
Met hun kleine plaats
Ze dringen zich niet op
Ze hebben de vorm van het nu
Dat ik weergeef
Dit innerlijk nu
Zo na aan rust
Zo even
Als het verlangde evenwicht
—